از گل فروش ، لاله رخی ، لاله میخرید.

می گفت :

ــ‌ « بی تبسم گل ، خانه بی صفاست !»

گفتم :

ــ « صفای خانه ، کفایت نمیکند ،

باید صفای روح بیابی ، که کیمیاست !

خوب است ، ای کسی که به گلزار زندگی

روی تو ، همچو لاله ، صفا بخش و دلرباست ؛

روح تو نیز چون رخ تو ، با صفا بوَد

تا بنگری که خانه‌ ی تو خانه ی خداست ! »

    سودابه