سلام به همه بچه های خوب ویلاگ.خیلی خوشحالم که روز به روز داره به تعداد آشناهای دل اضافه می شه.این یعنی یه افتخار،یعنی اینکه ما داریم به هم نزدیک و نزدیک تر می شیم.اونقدر نزدیک که می تونیم همدیگرو ببینیم،اما اینبار نه عیبای همو،بلکه داریم دلای همو می بینیم.می خوایم غمای هم و شادیهای همو ببینیم و با هم شریک بشیم.داریم کم کم یاد می گیریم که حس همو اونجوری که هست درک کنیم و به باورهای هم احترام بگذاریم.دیگه فرقی نمی کنه از کجا باشیم،توی مشهد باشیم یا تهران یا کرمان و یا هر جای دیگه از این کره خاکی.مهم اینه که با همیم و از این با هم بودن لذت می بریم.همه چی داره خوب پیش می ره.چون همه با همیم.امیدوارم که روز به روز به تعداد بچه ها اضافه بشه تا دردامون کم بشه،تا شریک غمامون بیشتر بشه و تحملش آسون تر و تا روزای قشنگمون قشنگتر بشه و با دوام تر.
امیدوارم که یه روز همه بچه های وبلاگ دور هم جمع بشن و از نزدیک همو ببینن.
من منتظر نوشته های همه هستم و از خط به خط اون لذت می برم چون از ته دل بر می آد و همش قابل فهمه.از اونایی که یه زمان می نوشتن و حالا به هر دلیلی نمی نویسن می خوام که به خاطر هممون بازم شروع کنن.من میرم اما بازم می آم مثل همه شما...
احسان
یک پیشنهاد به مهندس ساسان
البته من تا حالا حرفی و کلامی برای گفتن تو وب لاگ نداشته ام و فقط خواننده اون بودم و بعضا از اون لذت برده ام ولی بی مناسبت نمی دانم حالا که داره هم دلهای وب لاگ زیاد می شه ساسان تاریخی رو برای برپایی این وب لاگ اعلام کنه تا ما بدونیم چند وقته که با این وب لاگ آشناییم
تشکر
دوست عزیز سلام
من خیلی وقته که به این وبلاگ سر نزدم و الان که اومدم خوشحالم میبینم ارتباط بیشتری بین بچه ها به وجود اومده برای همه دوستان ارزوی موفقیت میکنم
خدانگهدار
سلام به همه ی وبلاگیهای عزیز
منم از طرف برو بچ محلات و دلیجان آرزوی موفقیت و سر بلندی برای شما جوانان اسماعیلی ایران زمین می کنم و امیدوارم که من هم بتونم در جمع شما بچه ها بیشتر باشم و بتونم در این کار بزرگ شما رو یاری کنم .