سلام

                                                                                                                            سلامی چو بوی خوش آشنایی

من  مازیار مرادیان 20  ساله از مشهد، دانشجوی رشته زبان و ادبیات انگلیسی در دانشگاه خیام هستم. بسیار خوشحالم از این که این امکان فراهم شد تا بتونم با این وبلا گ و دوستان خوبی مثل شماها آشنا بشم.حضورتون عرض کنم که اگر چه دیرگاهیست تقریباُ کاری غیر از وبلا گ گردی همراه با لینکینگ پارک گوش کردن ندارم، اما تا همین 15 روز پیش، روحمم از وجود همچین وبلاگی خبر نداشت!! از این جالبتر اینکه تا همین دو سه روزپیش اصلاُ  آدرس درست وبلاگ رو هم حتی نداشتم!! حیرتا! شگفتا!

 بگذریم. اولین کاری که بعد از ورود به این وبلاگ کردم این بود که ظرف یکی دو روز بیشتر آرشیو سایت رو خوندم وحسابی محظوظ شدم. بعدش هم که لطف چراغدار این خانقاه (وبلاگ) نصیب ما شد و الان هم که با جان و جهانم در خدمت شما خوبان هستم.

 حقیقتشو بخواین این روزها عجیب نیاز دارم به نوشتن، به حرف زدن، به داد زدن، به لینکینگ پارک گوش کردن، به گریستن، به...... چی بگم...

 
اگر چه نیک می دانم که این وبلاگ ظاهراً مشتریهای پر و پا قرص روزانه (شایدم روزدرمیانانه ی) جدی و حرفه ایی داره که شبا بعد از فراغت از امور روزانه، شامشون رو با آشنای دل صرف میکنند؛ اما چه باک که  ما آن باده کشانیم که دریا زده ایم.

 
اگر شما نازنین رفیقانم بر پهنه ی اینترنت، این اجازه رو به من بدین که باز هم در این وبلاگ برای خودم و شما مطلب بنویسم مایلم زیر نوشتم رو با سورئالیست امضا کنم. چطوره؟

در پایان شعری رو که وصف حال مردیست دلخسته وغمگین تقدیمتون می کنم:

من از این غفلت معصوم تو ای شعله پاک

بیشتر سوزم و دندان به جگر می فشرم

منشین با من، با من منشین

تو چه دانی که چه افسونگر و بی پا و سرم

تو چه دانی که پس هر نگه ساده من

چه جنونی، چه نیازی، چه غمی است

یا نگاه تو که پر عصمت وناز

بر من افتد چه عذاب و ستمی است

دردم این نیست ولی

دردم اینست که من بی تو دگر

از جهان دورم و بی خویشتنم

پوپکم، آهوکم

تا جنون فاصله ای نیست از اینجا که منم

مگرم سوی تو راهی باشد

چون فروغ نگهت

ورنه دیگر به چه کار آیم من

بی تو چون مرده چشم سیهت

منشین اما با من منشین

تکیه بر من مکن ای پرده طناز حریر

که شراری شده ام

پوپکم، آهوکم

گرگ هاری شده ام.

                      سورئالیست . شامگاه چهارشنبه؛   شب، روز، وقت، ایامتون خوش.