امروز هم مثله بقیه است.
روز که نه. در حقیقت بخش شب اول امروز است. تا زمانی که من اجازه داشته باشم بخوابم .
امروز فقط اومدم صله رحم بجا بیارم.
پیش این وبلاگ بیچاره.
بدبخت مادر مرده.
همه ملت دارن عروسی می گیرن. اونوقت این رفیق ما عذا گرفته.
منظورم این وبلاگ است.
البته در غم و عزای این وبلاگ رفیقی دیگر شریک است.
رفیقی که امروز مسجد باباش بود و دیروز هم تشییع جنازه اش.
من هم خوب دیروز وقتی که داشتن برای مسجد ساعت و روز تعیین می کردن مشغول آدرس محل دفن دادن بودم و تمام طول مسجد را در خواب گذراندم.
و تازه یکساعت بعد از آن متوجه شدم.
ولی خوش بحال اون رفیق ما که بقیه رفیقاش دورشو گرفته بودن. اگرچه باباش بر نمی گرده. ولی بازم خوشبحالش که تنها نبود.
نه مثله این وبلاگ بدبخت.
باباش نمرده ولی کاش مرده بود.
چون اونجوری حد اقل یک بهانه ای داشت.
وبلاگ جونم از تنهایی نری رفیق ناباب بگیری. بری عرق بخوری و مست کنی.
هرکی اینکاره است رو ردش کن.
چون تو اگه مست کنی. چه بلا ها که برنخیزد.
چون حرف دهنتو نمی فهمی.
باشه بابا. کمتر حرف می زنم.
خوب تو بگو.
ناراحتی .
می دونم.
دلت گرفته است.
می دونم.
تنهایی.
می دونم.
ممکنه عرق بخوری.
می دونم.
ولی آخرش چی.
هیچ کمکی نمی تونم بهت بکنم.
فقط همین که حرفاتو گوش بدم.
همین.
از دست من دلگیری.
می دونم.
دورو و برم شلوغه و از تو یادم نمی یاد. می دونم.
ولی می دونم که تو دلت دریاست. هر موقع هم که بهت سر بزنم. شاکی نمیشی.
اون رفیقای دیگه ات هم. یا عاشق شدن. یا خیلی گرفتارن. یا سره کارن. یا دارن بزرگ می شن.
پس خیلی هم از اونا گلایه مند نباش.
هر کسی زندگی خودشو داره.
همین که گاه گداری هم بهت سر می زنن.
خوبه.
می دونی من از کی از دیداد خبر نگرفته بودم.
می دونی.
شاید بگم 3 هفته.
همین که روزی یک دستی برات تکون می دم خوشحال باش.
ولی تو همیشه هستی. همیشه.
البته امیدوارم.
شاید محله ات را عوض کنی شایدم خودم عوض کنم و ببرمت تویه بلاگر ولی هستی.
بازم دوباره ما تنها میشیم.
بازم بر می گردیم.
اون موقع هست که قدر تو رو می دونیم.
امیدوارم که اون موقع بد خلقی نکنی و سر ما منت نذاری.
پس حالا که عذا داری تو هم یک تسلیت به دوستت بگو.
به ذهره. به الهه و ....نه بخاطر باباشون.
بخاطر خودشون.
چون اونا باید بفهمنن که باباشون مواظب شون هست.
فقط اونا باید یکمی صبر داشته باشن.
همین.
من دارم میرم.
خیلی وقته به شازده کوچولو سر نزدم.
برم شاید خونه اش باشه.
تو هم مواظب خودت باش.
ساسان.
---------
سلام
من نمی دونم چرا از متنت ترسیدم.چه راحت بابا ی ادم ار بین بره واسه یه بهانه این خیلی کم لطفیه.......................
سلام.
نمی دونم که دوباره برمی گردی یا نه.
ولی من نگفتم که بهتره بابای آدم از بین بره تا آدم یک بهانه داشته باشه.
بلکه گفتم اگه اون عزا داره . دلیلش اینه که باباش مرده.
ولی تو چرا عزا گرفتی. منظورم وبلاگ است.
هیچ بهانه ای برای عزا گرفتن نداری.
حق داری ناراحت باشی. ولی عزا نه.
بر سر خاک پدر دخترکی
صورت و سینه به ناخن می خست
که نه پیوند و نه مادر دارم
کاش روحم به پدر می پیوست
گریه ام بهر پدر نیست که او
مرد و از رنج تهی دستی رست
زان کنم گریه که اندر یم بخت
دام بر هر طرف انداخت گسست
پدرم مرد ز بی دارویی
وندر این کوی سه دارو گر هست
در همسایه پی نان رفتم
تا مرا دید در خانه ببست
همه دیدند که افتاده زپای
لیک هیچش نگرفتندش دست
آب دادم به پدر چون نان خواست
دیشب از دیده من آتش جست
هم قبا داشت ثریا هم کفش
دل من بود که ایام شکست
این همه بخت چرا کرد مگر
من چه می خواستم از گیتی پست
سیم و زر بود خدایی گر بود
آه از این آدمی دیو پرست
(پروین اعتصامی )
سلام ساسان
می خواستم بدونم بابای زهره و الهه کی بوده که فوت کرده
خدا بیامرزدش و خدا رحمتش کنه
سلام جاوید جان.
بابای ذهره و الهه استاد داوود ناصری بود. خدا بیامرزدش.
دارم سفرنامه می نویسم
سلام
میخواستم زودتر از این بیام و تشکر کنم ولی نشد
در هر حال از تمام دوستان که به نوعی اظهار همدردی کردند
و حضورشون (دور و نزدیک) بسیار صمیمانه بود تشکر میکنم
امیدوارم همیشه در هر جا قوی و پیروز باشید
خدا یار و نگهدارتون.
ممنون زهره جان ما که کاری نکردیم وضیفه بود