من بیدارم.

امشب مثله همه شبهای دیگه رفتم جماعتخانه.
ولی مثله همه شبهای دیگه ادامه پیدا نکرد.

قتی رفتم دستشویی یاده دستشویی های عمومی بیرون افتادم. مخصوصا تویه پارکها و رستورانهای تو راهی

که یک بوی ترکیبی از .....و سیگار فضای اونجا رو پر کرده.

اون قسمت سیگارش ماله دوده خود سیگار نیست. بلکه ماله تنفس آدمهای سیگاری است.

این بود که نفهمیدم که دعا کی شروع شد و کی تموم شد.

این بود که نفهمیدم بعدش چی گفتم و با کی صحبت کردم.

این بود که دارم اینها را می نویسم.

و از آن بدتر این است که نمی دانم که دگر چه باید بنویسم.

ولی افسون جان.

ما همه بیداریم. چشمها فراخ باز و گوشها همه شنوایی و دستها همه لمس.

فقط مسخیم. دهانهامان جز به خوش آیند ثانیه ای بعد باز نمی شود.
و این است داستان من و خواهران و برادرانم



ساسان
--------.

آ بی پوش شهر صدا قت با ش و دوره گرد شهر تلاش

تا فا تح حصار حقیقت با شی!!
                                             افسون

چرا دیگه کسی تو این وبلاگ حرف نمیزنه ؟؟!!! 

بیدار شییییییییییییییییییین!!!!!!!!!!! 

گفتم به دام اسیرم ، گفتا که دانه با من                        گفتم که اشیان کو،گفت اشیانه با من

گفتم که بی بها رم ، شوق ترا نه ام نیست                   گفتا بیا به گلشن،شور ترانه با من

گفتم بهانه ای نیست تا پر زنم به سویت                     گفتا تو بال بگشا راه بها نه با من

گفتم به فصل پیری در من گلی نروید                       گفتا که من جوا نم،فکر جوا نه با من

گفتم که خا ن وما نم در کار عاشقی رفت                   گفتا به کا خود باش،تدبیر خا نه با من

گفتم به جرم شادی جور زما ن مرا کشت                   گفتا تو شا دما ن باش،جور زما نه با من

گفتم دلم چو مرغیست کز اشیانه دور است                 دستی به زلف خود زد،گفت اشیانه با من

گفتم ز مهربانان روزی گریزم اخر                          گفتا تو مهربا ن باش،اشک شبا نه با من!!

                                                                                                                  افسون